Simone Donkersloot

1980 Geertruidenberg

Op haar 33e kwam Simone voor het eerst in aanraking met keramiek. Sindsdien heeft zij zich hier vol enthousiasme op toegelegd. Behalve dat het haar fascineert dat je al kleiend bijna alles kunt maken wat je wilt, in vrijwel elk denkbaar formaat, spreken de technische aspecten van het keramieken haar aan, zoals hoe je iets construeert zonder dat het omvalt of inzakt.

Het stemt haar dan ook dankbaar en blij in deze kunstvorm een manier te hebben gevonden om haar fantasie en creativiteit tot uiting te brengen. Gaandeweg heeft zij zich daarbij een geheel eigen stijl aangemeten die zij nog steeds verder ontwikkelt en verfijnt. Al haar werk is namelijk opgebouwd uit rolletjes, bolletjes of een combinatie daarvan. De rolletjes zijn pakweg een centimeter dik; de bolletjes hebben de grootte van een flinke erwt. Er gaan er ontelbaar veel in een doorsnee kunstwerk. Soms smeedt zij deze aaneen tot gestileerde vazen en potten, maar het allerliefste vormt zij er beelden van met vreemde kronkels en bochten die dikwijls de wet van de zwaartekracht en de ogenschijnlijke logica tarten. Hierbij werkt zij puur op gevoel. Haar handen en intuïtie bepalen de koers, in samenspraak met de klei, ongehinderd door ideeën over wat kunst precies zou moeten zijn.

Dankzij de structuren en de vormen die door deze werkwijze ontstaan, zijn haar werken zowel boeiend voor wie net als zijzelf volledig op zijn tastzin is aangewezen als voor degenen die hun kijkers voluit de kost kunnen geven. Glazuur brengt zij overigens zelden aan. Hoogstens voorziet zij een en ander van een laagje bijenwas voor wat extra glans. Op deze manier behoudt de klei zijn natuurlijke uitstraling. Bovendien gaat hierdoor ten minste de meeste aandacht uit naar de vorm, in haar ogen veruit het belangrijkste van allemaal. 'Gemaakt om te voelen', dat is te allen tijde haar motto. Raak het dus rustig aan en ervaar welk beeld en welke gevoelens het bij u oproept. Laat u zich daarbij trouwens niet al te zeer (af)leiden door de titel van het betreffende werk. Zelf zegt zij hierover:
“Het is dat het beestje nu eenmaal een naam moet hebben, maar liever liet ik het achterwege, om iedereen de kans te geven met onbevangen blik op zijn eigen wijze te kijken.
Op mijn beurt ben ik overigens bijzonder benieuwd hoe u mijn werk beziet. Beleeft u het net als ik, of associeert u het met iets heel anders? De afgelopen jaren heb ik tot mijn genoegen ondervonden dat deze vraag doorgaans waardevolle ontmoetingen oplevert, aangezien wederzijdse nieuwsgierigheid naar elkaars beleving vaak resulteert in interessante ontdekkingen en inzichten van beide kanten, en niet te vergeten in nieuwe inspiratie voor mij als kunstenaar.”

Dierlijke vormen

Gedragen

Inkijkje

Uitstekelvaas