Drie Landenpunt culturele reis KUBES 2023

Op 12 september was het dan zo ver, met 39 personen zijn we 5 dagen op pad gegaan om veel kunst te ontdekken. Om 10.30 uur hebben we ons verzameld bij station Eindhoven. Daar hebben we kennis gemaakt met ons maatje die ons op deze dag zou begeleiden en ons het een en ander kon vertellen, als iets voor ons moeilijk of niet tastbaar was omdat het te groot of te hoog was om er bij te kunnen, om dan zo toch een indruk ervan te krijgen. We zouden iedere dag een ander maatje krijgen wat ook leuk was om zo ook wat andere mensen te ontmoeten.

Als eerste bezochten wij het Odapark te Venray. Verspreid over het park staan 64 monumentale beelden van kunstenaars samen het Beeldenbos genoemd. Dit park behoorde eens aan een nonnenorde toe. Midden in het park staat het theehuis waar vanuit de nonnen de spelende kinderen in de gaten konden houden. De muren die het park omsloten zijn weg gehaald en het is nu voor iedereen toegankelijk. Nu zijn er vele beelden te zien. We hebben een soort blauwe golf gezien, ergens boven in een boom zat een zo gezegd heilige kabouter. Er lag een man op zijn rug met uit zijn geslacht een enorme rode roos die de lucht in ging. Het beeld van Oda was er ook te zien met een aantal blindenstokken er bij. Alleen de sokkel was voor ons voelbaar en een paar stokken. We hebben ook nog een kooi gezien waarin beelden te zien waren die het gezonde voedsel prefereerden boven het ongezonde fastfood. De Fruti boys. De beelden met wortels, pompoenen, bananen druiven en tomaten vielen er een aan die een zak patat vast had. Er lag ook een mannetje op de grond met een hotdog die het niet overleefd heeft. Qua grootte waren deze beelden goed te voelen. Wij werden heel de reis begeleid door Jet en Geert Van Boxtel die ons van alles vertelden over de te ziene kunst. Ook onderweg kregen wij nog uitleg over wat er buiten in het landschap nog te zien was.

Rond 17.30 uur arriveerden wij in het hotel. De bedden waren goed, het ontbijtbuffet ook maar de diners waren niet echt geweldig.

Woensdag 13 september: We zijn toen naar het Silexmuseum Bitsingen gegaan. We hebben hier de toren van Eben-Esermonument bezocht wat gewijd is aan de Vrede. Vanaf 1950 is dit eigenhandig gebouwd door Robert Garcet. De toren is helemaal opgebouwd uit vuursteen. Op de toren zijn 4 cherubijnen te zien die zich naar de 4 windrichtingen verheffen om hun symbolische boodschap naar de wereld te sturen. Er was een leeuw, tijger, adelaar en een mythische figuur. In de toren waren ook nog voorwerpen te zien. Een heel groot in steen uitgehouwen bijbelboek met 2 handen die de bladzijde wilde omslaan en veel houtsnijwerk. We mochten ook allerlei voorwerpen gemaakt uit vuursteen bekijken. Voor de koffie zijn we door het bos naar le Moulin du Brouchay gewandeld. Een oude steenmolen. Hierin is een sociale werkplaats gevestigd en daar kregen we koffie / thee met lekkere taart.

Vervolgens zetten wij de reis voort naar Margraten (Nederland) Hier bezochten we de Amerikaanse militaire begraafplaats. Een monument ter nagedachtenis aan de overleden soldaten van de Verenigde Staten ten tijde van de strijd in Zuid-Limburg het Ardennenoffensief en in het Ruhrgebied gedurende de tweede wereldoorlog. Er was daar ook een hele muur te zien waarop alle namen van de overleden soldaten in gegraveerd waren. De graven lagen in rijen naast elkaar en van bovenaf was daarin een heel patroon te onderscheiden. Dit was zeer indrukwekkend!

We hebben daarna een bezoek aan Maastricht gebracht. Geert en jet namen ons mee lang allerlei mooie plekjes uit deze stad. We bezochten ook een kerk met daar aan vast een kloostergang die speciaal voor ons open ging. Daar mochten we Kazuifels voelen en we kregen allemaal een mooi geborduurd zakdoekje waarop moeder Maria was afgebeld. We wandelden over het Vrijthof, we hebben onder een hele grote wilg gestaan en ook stonden er in Maastricht diverse mooie beelden op onze route. ’s Avonds zijn we met enkelen onder leiding van Geert naar het station in Luik gelopen. Dit heeft een hele aparte constructie en als overdag de zon er op staat, geeft dit bijzondere licht effecten. De schnitzels die te groot en voor velen van ons niet te eten waren, hebben we aan de zwervers gegeven die bij het station zaten. Zo hebben we toch nog wat mensen blij kunnen maken.

Donderdag 14 september startte met wat vervelends wat de bus betrof. De eerste grote zijruit was ingegooid. René onze chauffeur heeft ons eerst naar de mijn van Blegny gebracht om daarna naar zijn busmaatschappij te gaan waar ze de ruit provisorisch gemaakt hebben. Bij de mijn die wij bezochten was het een hele aparte ervaring. Degenen die mee de mijn in gingen, kregen allemaal een jas met helm. Daarna gingen we in een open kooilift 30 meter naar beneden. Daar werd ons verteld hoe de arbeiders hun werk moesten doen. We kregen diverse boren te horen, zodat horen en zien je verging. Toen zijn we per trap zo’n 180 treden, verder naar beneden afgedaald waar er nog meer werd verteld. We hebben heel wat respect gekregen voor al die mensen die er voor zorgden dat wij het warm konden stoken en die zelf vaak ziek werden met stoflongen of andere ziekten tot gevolg. Daarna ging het weer naar boven, nog hoger dan dat wij onze reis begonnen waren. Vanaf dit platform gingen de kolen de wagentjes in om gesorteerd te worden. Omdat de chauffeur met bus nog niet terug was, hebben we bij de mijn onze lunch gebruikt.

Vervolgens gingen we naar Sart Tilman Amphithéâtres te Luik campus in een bosrijke omgeving. Daar konden eigentijdse beelden bekeken worden van omstreeks vanaf 1960. We hebben er enkele gezien, want ze waren toch moeilijk te vinden en we moesten op tijd terug zijn voor de geurworkshop die om kwart over vijf zou beginnen. Maria Bonten vertelde er ons alles over. We kregen geuren te ruiken afkomstig uit de Perzische tuinen van Granada, de geur van echte musk en amber afkomstig uit Marrakesh. De heerlijke geur van de blauwe lotusbloem, de bloemengeur van Myrthe, ylang-ylang en jasmijn ontbraken niet. Ook kregen we de tijdloze geuren van Coco Chanel en Amaouge, de meest exclusieve geur ter wereld te ruiken. Onze neuzen hadden eigenlijk veel te veel geurtjes binnen gekregen zodat op het laatst alles door elkaar kwam. Maar het was een interessante en leuke workshop die we niet hadden willen missen.

Vrijdag 15 september, een prachtige zonnige dag, gingen we naar Insel Hombroich Neuss in Duitsland. We nemen echt de tijd om deze kunst te ontdekken. Kunst parallel aan de natuur, dat is het motto van dit museum. In 1987 is dit museum geopend. Het omvat een natuurgebied van 21 ha. En er zijn o.a. 10 begaanbare sculpturen die als tentoonstellingsruimte dienen. Er waren mooie marmeren beelden te zien van wit en zwart marmer. Blokken en cilinders die in elkaar vast zaten. We hebben ook nog Secoya bomen gezien. Deze waren zo dik dat we er met 8 man nog niet om heen konden. Na een heerlijke lunch bestaande uit zelf gekweekte en gemaakte producten zoals diverse soorten brood, appelmoes en kwark en jam en zuurkool konden we daarna voldaan naar de stad Aken afreizen. We maakten daar een stadswandeling via de Keiserbrunen, Elisenbrunen, Geldbrunen naar de Dom, met Paltzkapel en dan via de markt en Puppenbrunen naar het Achenerbrauhaus waar we het diner gebruikten. Onderweg hebben we diverse bronnen horen en voelen spuiten. Zelfs warm zwavelhoudend water wat enorm stonk. Ook mooie beelden tegen gekomen en de maquettes van de dom en het gemeentehuis waren zeer verhelderend.

Zaterdag 16 september is al weer de laatste dag van het reisje. In de ochtend brachten we een bezoek aan Mondo Verde in Landgraaf. Hier waan je je in de wereldtuinen van Italië, Japan, China, waar ook veel mooie beelden te bewonderen waren. Kortom, te veel om op te noemen. Toen we de wereldtuinen achter ons lieten, was er nog één tuin die we niet mochten vergeten. Artland kasteel Strijthagen te Landgraaf. Het beeldenpark rondom het kasteelcomplex behoort tot het landgoed Strijthagen. In het beeldenpark staan verspreid over 4 hectare Meer dan 20 monumentale sculpturen geïnspireerd op schilderijen van internationale kunstenaars. Zo waren er enkele figuren uit het schilderij De Nachtwacht van Rembrandt te zien, Van Mathies, een lito wat als beeld is uitgebeeld van een paard met de dood en de duivel. Ook nog dansers en danseressen die elkaar vast hielden en nog veel meer.

Voor de laatste keer de bus in en nu weer op weg naar Eindhoven waar we rond 17.00 uur arriveerden. We hebben veel indrukken opgedaan. Voor sommigen van ons was het programma wellicht te vol, maar er zijn leuke contacten gelegd en we kunnen terug kijken naar een geweldig interessante en leuke leerzame reis. Ook de vrijwilligers hebben hun best gedaan om het voor ons ook duidelijk te vertellen. Daarom ook voor hen veel dank.

Marieke Kooijmans en Karin Hoefmans