Verslag excursie Drents Museum

5 oktober 2019

Een groep blinden en slechtzienden plus begeleiders van KUBES bezocht op zaterdag 5 oktober 2019 het Drents Museum in Assen, waar Albert Kool, medewerker educatie, een toegankelijke rondleiding verzorgde.

Na een hartelijk ontvangst, waarin Albert gelijk al gedetailleerd over de hal vertelde, gingen we aan de koffie met gebak in de imposante Statenzaal. Daar vervolgde onze gids - vol passie - zijn verhaal over de geschiedenis van Assen, het gebouw waarin we ons bevonden en de algemene Drentse historie. Ondanks dat velen van ons zeer weinig tot niets kunnen zien, wist Albert alles zo 'beeldend' te vertellen, dat ik niet in het minst het idee had iets te missen.

Daarop volgde het onderdeel “Archeologie” met een zogenaamde “handling sessie”. Op weg daar naar toe - vertelde Albert ons van alles over dat deel van het gebouw waarin we ons op elk moment bevonden. Daarbij bleek hij ook een uitstekend begeleider. In dit oude gebouw, waar in de loop der eeuwen veel verbouwd, afgebroken en weer aangebouwd was, wemelde het van de trapjes en trappen. Daar loodste hij ons, vaak met uitgestoken hand, prima doorheen.

In de zaal aangekomen, verhaalde Albert - even enthousiast - verder, waarbij hij ons authentieke, originele en replica voorwerpen in handen gaf. Zo voelden/betastten wij o.a. de onderkaak, tanden en kiezen van een mammoet, oude kledingstukken, een 3-d-print van het veenlijk Yde plus het gereproduceerde hoofd van Yde, een fibula, een deel van een oude boot en nog veel meer.

Na deze overvloed aan informatie genoten we in 'Grandcafé Krul' van een uitstekende lunch die daar voor ons klaar stond.

Vervolgens op weg naar 'het grootste poppenhuis van Nederland’, waar overal medewerkers klaarstonden om ons te helpen bij het wederom trotseren van allerlei trappen. Dat was dus meer dan uitstekend geregeld!

Eenmaal binnen, waanden we ons kleine mensen ten opzichte van de zeer grote meubels; wij zelf waren de poppen in dat poppenhuis! Dat was eventjes hilarisch...

Een medewerkster vroeg ons om op een deur te kloppen. Daarachter zou iemand op ons staan te wachten. En zo geschiedde: na aankloppen ging de deur open en daar stond de oud-bewoner Johannes van Lier in zijn 18e-eeuwse kledij, inclusief pruik, die ons uitnodigde zijn woning te bezoeken. Na een grondige uitleg over zijn kleding, waaraan ook gevoeld mocht worden, nam Johannes ons mee op een rondleiding door zijn huis, waar hij ooit met zijn gezin woonde. Naderhand bleek dat Albert Kool de rol van Johannes van Lier speelde.

In de eerste kamer stond een gedekte tafel waarop borden met eten. 'Johannes' vertelde ons wat er die dag op het menu stond, wat de eetgewoonten in zijn tijd waren en liet ons het bestek zien en voelen. We mochten aan tafel gaan zitten en alles aanraken. Ook kregen we een bestekkist te voelen.

Het was destijds, in de tijd - vóór IKEA, de gewoonte om je eigen bestek mee te nemen. als men ergens op bezoek of op reis ging. Niet iedereen had altijd genoeg bestek in huis voor gasten. En zo wandelden we van de ene ruimte in de andere, en Johannes/Albert bleef maar vertellen, wij allen met open mond luisterend.

In de keuken hoorden we over het brand-/rook/gasalarm 'avant la lettre': een hoog opgehangen duiventil. Zodra er zich gevaarlijke dampen in de keuken ontwikkelden, bereikten deze het eerst de duiven, die dan letterlijk 'van hun stokje' vielen. Dat was een teken voor het keukenpersoneel om de ruimte direct te verlaten.

Via de kinder- en woonkamer kwamen we in de kelder waar veel kruiden, groenten en fruit en potten en pannen te zien en te voelen waren. Daar kregen we onder de imposante booggewelven te horen hoe dit pand in de loop der tijd verbouwd is en dat - dit het oudste gedeelte van de woning was.

Na bezoeken aan de blauwe, gele en rode kamer was de ruim anderhalf uur durende rondleiding afgelopen, - alhoewel de batterij van Albert nog lang niet leeg was… Wat heb ik genoten: de luchtige en soms grappige wijze waarop Albert zijn schat aan informatie met ons deelde, met veel interactie. Wat fijn dat je zoveel kunt vertellen en iedereen blijvend weet te boeien. De zorg en liefde straalden van hem af, en hij had er - overduidelijk - zelf ook plezier in. Een superleuke excursie, zeker voor herhaling vatbaar!

Adri Hopman