Excursie Draf- en Renbaan Duindigt en het Nationaal Automobielmuseum Louwman te Den Haag

Zaterdag 17 maart 2012

Hieronder een gedicht naar aanleiding van de excursie naar het Draf- en Renbaan Duindigt en het Nationaal Automobielmuseum Louwman te Den Haag, welke plaatsvond op zaterdag 17 maart 2012.

Daar stonden we dan tegen tienen op de verzamelplaats
bij de Bruna in de stationshal van Den Haag.
Met buslijn 90 op weg naar mevrouw van der Kraats,
onze gids bij draf- en renbaan Duindigt voor vandaag.

Kennis met elkaar hebben we intussen gemaakt,
met Günther en Jody en Jetty en Albert en Piet.
Met soms een ontmoeting die de harten weer raakt,
want zo vaak zie je elkaar ook weer niet.

Anneke en Emilie kweten zich uitstekend van hun taak;
op tijd bij de bus en na een frisse ochtendwandeling
kwamen we aan bij de poorten van de renbaan.
Daar volgden we de gids het renbaancomplex in.

Na een welkom en koffie in de businessclass
kregen we informatie en dus meer inzicht,
met uitzicht op rondrennende koppels, als een haas
zo snel, op de sintelbaan van Duindigt.

We bezochten daarna het museum en de stallen,
met hoefijzers in alle soorten en maten,
met medailles, een oude sulky voelbaar voor allen
en keurige paarden die je kon aaien en mee praten.

Er was nog een tweede doel op deze excursiedag;
het automuseum van de ondernemende heer Louwman,
dat op 20 minuten loopafstand van Duindigt lag.
Een prachtig pand voor al die auto's van deze man.

Een zeer enthousiaste gids ontving ons in de hal.
Na een eenvoudige lunch in het mooie restaurant
werden we in groepjes ingedeeld met ons 32-tal
en togen we over 3 etages, met automobielen langs de kant.

Van heel dichtbij konden we ze zien en betasten,
witte handschoenen aan en afzetting open,
we konden ze ruiken en voelen als echte gasten,
er soms in zitten en er helemaal omheen lopen.

De prachtige groene Ferrari van Prins Bernhard,
de naar sigarenrook ruikende Daimler van Churchill,
Bugatti's, Alfa Romeo's, maar niets mocht worden gestart
zelfs de allerkleinste auto niet als je dat al zou willen.

Er was veel te beleven, een mooi avontuur.
Na applaus en dank aan de gidsen stopten we ermee.
Het was verzamelen geblazen om vier uur
na nog enig rondkijken en koffie, wijn of thee.

Een vriendelijke vrouwelijke Connexxion-chauffeur
bracht ons veilig terug naar het Haagse NS-station.
Met een dankbaar gevoel en een goed humeur
stapten we in de trein na een dag die niet meer kapot kon.