Verslag Elisabeth Smelik
Mijn verhaal.
Al jaren geleden ben ik begonnen met steenhouwen. Allereerst als zeer slechtziende en later als blinde. Ooit begonnen bij Klaas Kuipers (Atelier de Steengroeve te Assen), daarna een tijd niets door omstandigheden, vervolgens een paar jaar bij een atelier dichterbij (we woonden in Midden Groningen). Door onze verhuizing naar Assen kwam ik vanzelfsprekend weer bij Klaas terecht. Geweldig. Klaas heeft er meerdere malen bij mij op aangedrongen dat ik naar de beeldhouwweekenden van KUBES moest kijken. Ik ben digitaal niet erg bekwaam en het kwam er niet van tot hij zei: 'je gaat Adri bellen, hij weet er vanaf''.
Lang verhaal kort, Adri overtuigde mij dat het de moeite waard zou zijn, ook overtuigde Adri mij dat ik echt gebruik moest maken van het hotel. Dat was voor mij wel een ding. Ergens alleen gaan logeren zonder de omgeving te kennen. Ik had daar zo mijn ideeën over. Ik was gewoon bang, maar ik gaf mij desondanks op. Tenslotte kon ik altijd mijn man bellen om mij op te komen halen.
Vrijdag 27 mei 2022 bracht mijn man mij en mijn blindengeleidehond Wendy naar Veenhuizen. Aldaar aangekomen was het ietwat chaotisch. Heel veel mensen en geluid. Wendy die helemaal door dolle heen raakte door alle leuke honden die ze waarnam. Gelukkig was daar mijn redster in nood Trudi. Zij vroeg of ik Elisabeth was en we maakten kennis. Trudi werd het hele weekeinde mijn (en van meerder mensen) mijn steun en toeverlaat. Zij liet de honden uit. Al dan niet mij begeleidend, of terwijl ik kon genieten van het steenhouwen.
Eerst een goede steen uitzoeken. Daarna een bok vinden en aan de slag. Ik vond een leuke steen en toog aan het werk. Schuren schaven, schuren schaven, kletsen met de dame tegenover mij. Voor ik het wist was het al tijd voor de lunch. Wauw en wat voor een lunch. Salades, door de kok zelf gebakken brood, kant klare sandwiches met diverse soorten beleg, koffie, thee, melk, sap. Alles vers. Een smulpartij. Dat bleef het hele weekeinde zo. Het avondeten was verrukkelijk en kon een mens goed gebruiken na het harde werk. Het ontbijt was erg uitgebreid.
De slaapkamer deelden we, maar die was zo groot dat je het nauwelijks in de gaten had, bovendien had ik een heel prettig contact met een slechtziende leuke vrouw, die net als ik beneden sliep. Wat een luxe! De dagen vlogen om. Zaterdagmiddag werd duidelijk dat mijn beeldje een hond zou worden. (Zie foto’s). Die hond zat gewoon in de steen. Bij vragen van mij kwam er van alle kanten direct hulp opdagen. In feite al voordat ik iets vroeg. Er werd op ons gelet! Sjonge wat een feest om te verkeren bij KUBES. Een stichting die duidelijk begrijpt hoe onze doelgroep (blinden en slechtzienden) graag benaderd wil worden.
Al mijn angsten werden NIET bewaarheid. Wendy, mijn blindengeleidehond, heeft het zelden zo naar haar zin gehad. Iedere wandeling mocht ze los en aangezien er water in de buurt was, dook mijn otter ook iedere keer in het water. Ik heb mijn echtgenoot NIET gebeld om mij op te komen halen.
Zonder het in de gaten te hebben werd het zondag. In de ochtend maakten we ons beeld af en kon het polijsten beginnen. Schuren, schuren, schuren met steeds fijner schuurpapier. Ziende ogen van begeleiders die nog nauwkeurig naar eventuele krassen keken en adviezen gaven, draafden heen en weer met warme bakken water. Wat een kanjers. Klaas was druk met het maken van sokkels voor diverse beelden die dat nodig hadden.
Het einde van het weekeinde kwam veel te snel. We brachten onze kunstwerken naar een lokaal, waar iedereen kon kijken/voelen wat het resultaat was van onze noeste arbeid. Er werden woorden van dank gesproken en daarna hebben we met elkaar geklonken op een zeer geslaagd weekeinde. Het erge is ….. nu wil ik vaker. KUBES ik ben ondertussen lid geworden van jullie machtig mooie stichting. Ik ga - ik beloof het - proberen of ik de website goed kan lezen. Natuurlijk houd ik voortaan jullie nieuwsbrieven in de gaten.
Let op, volgend jaar wil ik graag weer mee en waarschijnlijk, als bruin het kan trekken, zal ik zeker ook aan excursies meedoen en tentoonstellingen gaan bekijken. Te beginnen in Assen binnenkort bij de winkel van Vanderveen op de bovenste etage. Dat mag ik nu niet meer aan mij voorbij laten gaan. Hopelijk tot volgend jaar.
Hartelijk dank voor deze belevenis met veel gezelligheid, met leuke actieve lotgenoten, met heel attente vrijwilligers, en met 6 geleidehonden en de overvloed aan heerlijk eten. Ook de vele leuke gesprekken met verschillende deelnemers wil ik benoemen, dat maakt het weekeinde namelijk extra leuk.
