KUBES Theaterworkshop 2018

Zaterdag 20 oktober was een mooie zonnige dag, waarop deelnemers aan de KUBES Theaterworkshop zich begaven naar het cultuurcentrum de Rozet in Arnhem. Sommigen hadden al wat ervaring met theater, anderen niet. Ik had de indruk dat men zich graag liet verrassen door wat Mart van Berckel, theaterdocent, voor ons in petto had.

We begonnen met de warming-up, want met theater is niet alleen de stemexpressie belangrijk, maar moet ook het lichaam actief meedoen. We moesten rondjes draaien met ons hoofd, onze knieën en enkels, gapen, uitrekken, op ons gezicht kloppen, kortom allemaal dingen om ons lichaam te activeren. Daarna stonden we in een kring. Één persoon klapte eenmaal in zijn handen, waarna zijn buurman of -vrouw dat ook eenmaal deed. Daarna weer zijn buur etc. Het was de bedoeling dat er zo een ritme ontstond en dat je dus precies op tijd klapte. Dit is echt een concentratieoefening. We hebben ons aan elkaar voorgesteld door om de beurt onze namen te noemen, die door de hele groep moest worden herhaald, met dezelfde intonatie waarmee de persoon die zich voorstelde dat deed.

Na al deze voorbereidingen begon het echte werk. We moesten naspelen dat een groepje naar voetbal keek en je moest op elkaar reageren naar aanleiding van de gebeurtenissen op het veld. Hoe minder woorden je gebruikte, hoe spannender het werd. Dit was een mooie improvisatie. Daarbij leerden we een gouden regel: zeg altijd ja tegen wat de ander aandient, al is het een roze olifant op het zebrapad, want anders is je scene dood.

Na de pauze moesten we op 4 verschillende manieren op onze voeten lopen. Eerst met de tenen de grond rakend, wat lucht symboliseerde. Je moest nagaan hoe dat voor jezelf voelde en hoe je sprak.

Daarna moesten je hakken eerst de grond raken, wat aarde symboliseerde. Vervolgens werd er op de binnenkant van de voeten gelopen, wat gelijkstond aan water, terwijl op de buitenkant van de voeten lopen vuur betekende. Met deze beginselen werd er een kleine dialoog gevoerd. De groep moest proberen te achterhalen of de spelers deze uitvoerden met de lichaamshoudingen vuur, water, lucht, of aarde. Het is op papier lastig te omschrijven, maar het effect van de steeds herhaalde dialoog was bij iedereen weer anders.

Tot slot begonnen we met een groter improvisatiespel. Iedere groep kreeg een soort verhaallijn die je dan ter plekke, zonder er van tevoren over na te kunnen denken, ging spelen. De mooiste vond ik de 4 zussen die nogal van mening verschilden over de door 1 zus besteedde erfenis van hun ouders.

Na deze mooie en soms hilarische improvisatie was het alweer tijd om af te sluiten. Naar mijn idee vond iedereen het een geslaagde dag. Ik vond het in elk geval heel leuk om te doen, een mooie ervaring die naar meer smaakt.

Esther Feldman