Beeldhouwweekend 2021

Ontboezemingen van een beginneling.

Het stond niet in de sterren geschreven dat ik mij ooit vrijwillig zou opgeven voor zoiets als een beeldhouwweekend. Zo lang ik mij kan herinneren kamp ik met een diepgewortelde afkeer van alles wat op school onder de noemer 'handvaardigheid' aan mij werd opgedrongen. Maar de afgelopen jaren heb ik van zoveel mensen zulke enthousiasmerende verhalen gehoord over het KUBES-Beeldhouwweekend dat ik uiteindelijk toch overstag ben gegaan. De gezelligheid, al die lekkernijen en na afloop ga je ook nog met een mooi beeldje naar huis. In die volgorde.

Dan komt de dag dat ik door het organiserend comité word gebeld met de vraag of ik al een idee heb van wat ik tijdens dit weekend wil maken: een abstract beeld of gaat mijn voorkeur uit naar iets figuratiefs , en heb ik al nagedacht over het soort steen? Ook wordt uitvoerig ingegaan op wat ik tijdens dit weekend zoal kan verwachten. Nu dringt het pas tot mij door dat dit weekend volledig in het teken zal staan van het bewerken van een steen.

Om mij op ideeën te brengen krijg ik wat foto’s toegestuurd van beelden die eerder tijdens een beeldhouwweekend zijn gemaakt. Daar zit één beeldje bij waar ik meteen helemaal weg van ben. Prachtig vind ik het, maar dit is natuurlijk veel te hoog gegrepen voor mijn twee linkerhanden. Als het organiserend comité weer contact opneemt uit ik mijn twijfels. Maar daar heeft men vaker met dit bijltje gehakt. Zo is er het beroemde voorbeeld van een KUBES-kunstenaar die het beeldhouwen de eerste keer helemaal niets vond, maar het daarna nog een keer probeerde en sindsdien waanzinnig mooie beelden maakt.

Als het beeldhouwweekend op vrijdag 17 september van start gaat heb ik dat mooie beeldje allang uit mijn hoofd gezet, maar het organiserend comité niet. Ik krijg een uitvergrote foto van het beeld en een werktekening overhandigd met de vraag of ik dit beeld nog steeds wil maken. Ik reageer verbouwereerd: 'Denk jij dan dat dit mogelijk is?' Achteraf gezien heb ik op dat moment de knop omgezet. Niet alleen de vanzelfsprekendheid waarmee door de leiding wordt aangenomen dat ik na afloop met zo’n mooi beeldje naar huis zal gaan, ook de foto zelf zal het hele weekend fungeren als een worst die mij wordt voorgehouden. Als het even tegenzit hoef ik alleen maar naar de foto te kijken….

Ook 'De Klaasjes', leerlingen van onze docent Klaas Kuipers, zijn tekenend voor de voortreffelijke organisatie. De dames hebben er duidelijk aardigheid in om beginnelingen in te wijden in de fijne kneepjes van het beeldhouwen. Zij adviseren, geven uitleg over het waarom van bepaalde handelingen, bemoedigen en springen bij waar dat nodig is.

In de slotfase heeft ook het beeldje zelf nog een verrassing in petto. Waar ik vrijdag begon met een grauwgrijze klomp speksteen, zie ik tijdens het polijsten plotseling prachtige kleuren en lijnen opdoemen. Wat een mooi beeldje!

Kortom: dit was in alle opzichten een geweldige ervaring die wat mij betreft voor herhaling vatbaar is.

Sari van der Poel