22e KUBES Beeldhouwweekend
door Marianne Mattijsen
Verslag van het 22e beeldhouwweekend van Stichting KUBES van zaterdag 28 t/m maandag 30 mei 2011 in Linden
Het schetterde over de velden en door de boomgaard......
Wij zaten nog wat na te soezen van de voortreffelijke barbecue, een glas in de hand.
Dat kon, want we waren voor die dag uitgehakt en uitgevijld.
De muziek overviel ons, beeldhouwers in spe.
Het was fantastisch, de fanfare BBC ofwel Blazers Band Cuijk, marcheerde het terrein - dat achter het beeldhouwatelier ligt - op.
En natuurlijk met hun lijfmuziekstuk “Het land van Maas en Waal”.
Blind of niet, zwaar slechtziend of niet, wij, beeldhouwers in spe, sprongen van onze stoelen en dansten niet op het groene mos, maar wel over de graspollen.
Onder de groene hemel, in de blauwe zon
Ik loop gearmd met een olifant voorop
Daarachter een sliert geleidehonden zonder beugel om hun kop.
En dan weer een assistente, Die redt de dirigent,
zodra die aan zijn stokje raakt, is het tijd voor 'changement'.Ik grijp een cursist bij zijn nieuwe witte stok
Vervolgens staan een paar mensen waakzaam bij het kippenhok
Dan blaast er de fanfare ter ere van de vijl,
Die houdt niet van een beitel, maar gaat toch voor de bijl!En onder de avondlijke hemel, in de ondergaande zon
Speelt nog steeds het fanfareorkest zonder een grote boembadom
Daar trekt langs een hakblok en onder een perenboom
de lange stoet van steenhakkers als ware in een droom
En we praten en we zingen en we lachen allemaal
Want wij zijn op beeldhouwweekend in het Land van Maas en Waal!We zijn een paar dagen uit ons hokje gestapt
Een heel lang weekend aan burgertutten ontsnapt
Vrij hakken, steen bewerken in ieders eigen stijl,
Verrassend, kunst verwerven met beitel, hamer, vijl.Twee dagen omgevlogen, de laatste dag verschijnt
En Nog even pittig werken voordat het hakblok ruw verdwijnt
De resultaten staan tentoongesteld onder het strakblauwe zwerk,
En de meester spreekt respectvol over iedereen zijn werk.En onder de avondlijke hemel, in de ondergaande zon,
Speelde de hele zondagavond de fanfare zonder boembabom
Wij trokken langs een hakblok en onder een perenboom
een lange stoet van steenhakkers als ware in een droom
En we praten en we zingen en we lachen allemaal
Want wij waren op beeldhouwweekend in het Land van Maas en Waal!
het Land van Maas en Waal!
het Land van Maas en Waal!
Van Maas en Waal, van Maas en Waal, van Maas en Waal .........
Bovenstaande geeft op enigszins chaotische wijze een indruk van het voortreffelijke beeldhouwweekend van de Stichting KUBES.
Ik had na jaren van niet-beeldhouwen, eindelijk de gelegenheid om in een veilige, niet betuttelende omgeving, weer eens mijn handen creatief te laten wapperen.
Een paar aaneengesloten dagen onder goede begeleiding een steen bewerken, heerlijk.
Geen gevraag of ik blind geboren ben of niet;
geen 'Wat knap van jou dat je braille kent en ook zelf je huishouden doet';
Geen angst bij de workshopassistenten dat de 'visueel beperkte medemens' zichzelf steeds in de vingers zou hakken of vingertopjes zouden afvijlen.....
Maar wel ter zake doende aanwijzingen, materiaal uitleg, respect voor eigen keuzes.
Gewoon, zonder ingewikkeld overleg, je blindengeleidehond kunnen meenemen.
De enorm goed geoliede organisatie er om heen; daarmee bedoel ik:
- Het vervoer van en naar het atelier
- het vervoer naar en van het hotel
- de soepele strategie voor het inchecken, de juiste bagage op de juiste kamer in het hotel, de kamersleutels etc.
- de verzorging van de inwendige mens was fantastisch, wat een zorg, variatie en gezondheid; wat een aandacht voor elk dieet!
Het kan best ingewikkeld zijn om onze doelgroep een helpende hand te bieden. Onze visuele beperktheden zijn vaak erg gevarieerd: Hoe kan iemand nu wel lezen en toch de deur niet vinden? Hoe kan iemand nu zulke mooie beelden maken en toch niets zien? Onbegrijpelijk!
En ook de Blazers Band Cuijk keek hun ogen uit! Ze hadden eigenlijk nog nooit meegemaakt dat het luisterende publiek ging dansen, dat was voor hun een aangename verrassing. Ze speelden dan ook door totdat ze onvoldoende daglicht hadden om de bladmuziek nog te kunnen lezen; iets wat wij natuurlijk niet konden begrijpen, ha, ha.
Toch werden ook op deze manier een aantal drempels geslecht, vooroordelen over 'gehandicapt' weggenomen en da's onbedoeld toch mooi meegenomen!
Onder luid gezang van 'Het land van Maas en Waal' bliezen zij de aftocht en gingen weer op de fiets naar Cuijk terug.
Wij, de cursisten, mochten nog een dag doorwerken.
Als laatste werden alle werkstukken museaal opgesteld en een voor een besproken. Een volwaardige afsluiting van een bijzonder weekend.
Nijmegen, 6 juni 2011