Reis Fränkische Schweiz

9 tot en met 13 september 2015

Op de sub-pagina vindt u enkele foto's van de reis naar Fränkische Schweiz.

Een kort/beknopt verslag van onze reis met "KUBES"

Na veel spannende informatiemails van Bob Middelburg over de reis naar de Fränkische Schweiz, was dan eindelijk de dag aangebroken. Omdat ik nog niet zo heel lang in het wereldje van blinden en slechtzienden zit ben ik erg benieuwd hoe deze week zal gaan verlopen.
Ik heb wel aan diverse uitjes meegedaan, maar die contacten zijn tot nu toe vluchtig geweest. Mijn vaste begeleider en echtgenoot Albert gaat ook mee.

De aftrap was op het station Arnhem, Sonsbeek zijde. Omdat wij bang waren niet op tijd te kunnen zijn, zijn we een dag eerder al vanaf Rotterdam naar Arnhem vertrokken. In een gezellig bed en breakfast vlakbij het station hebben we een nachtje gelogeerd. Ik ken de stad Arnhem in het geheel niet en dit was gelijk weer een leuke gelegenheid om eventjes van de Arnhemse binnenstad te proeven. Het was een heerlijk temperatuurtje en Arnhem heeft voldoende terrasjes om van de najaarszon te genieten.
Na het ontbijtje in onze bed en breakfast was het net tien minuutjes lopen naar het station en vertrekplaats bus. Het bleek niet de aller-modernste bus te zijn maar de zitplaatsen waren ruim genoeg. Het enige vervelende was dat er prullenbakken in het gangpad stonden en dat (bijna) iedereen er tegenaan liep wat bij mij steeds weer een "kijk uit voor de prullenbak" opleverde. Ik was doodsbang dat er iemand onderuit zou gaan. In de bus ontdekte ik een aantal mensen die we al eens op tripjes van KUBES ontmoet hebben maar het merendeel was nieuw voor ons. De reis zal zeker een uurtje of zes gaan duren want we moeten ver naar het oosten van Duitsland maar gelukkig werd er regelmatig gestopt voor een plaspauze en voor de enkele roker een rokerspauze.
De reis is geheel naar wens verlopen en onderweg werden er voedselpakketten, sorry lunchpakketjes, uitgedeeld. Keurig in doosjes 2 broodjes, een hartig stokje vlees, fruit en een drankje. Aan een zoete versnapering was zelfs gedacht, wat een service !!!
Omdat we met 54 mensen waren is dat voor de organisatie een hele klus geweest.

Aan het einde van de middag kwamen we in ons hotel "Kaiseralm" aan. Het viersterrenhotel ligt aan de rand van het stadje Bischofsgrün. Het bleek een wintersporthotel te zijn. Het ligt tussen de 2 hoogste toppen van het Fichtelgebirge en wel de Ochsenkopf en de Schneeberg. Aan de buitenkant oogde het hotel heel modern. Dat was het ook wel maar van binnen was het typisch Duits, knus ingericht.

Tijdens de reis hadden we onze keuze voor een 3 gangendiner al kenbaar gemaakt zodat die geheel in Duitse stijl opgediend kon worden door bediending in heel sfeervol lokale klederdracht. We kregen een vaste tafel en ook vaste disgenoten voor de komende dagen.
Heel leuk om met elkaar kennis te maken en elkaar af te tasten (letterlijk en figuurlijk).
Moe, maar voldaan zijn we na het diner de koffer gaan uitpakken voor de komende dagen.

Onze tweede dag begon uiteraard met een ontbijt dat in buffetvorm klaar stond. Heerlijke Duitse broodjes met van alles en nog wat. Ons doel vandaag was Bayreuth dat ongeveer 25 kilometer van het hotel gelegen was. De herfst liet zich al een beetje zien en de zon kwam langzaam op en dat betekende weer een heerlijk weertje. We kregen een rondwandeling door Bayreuth, maar omdat de groep te groot was werden we in 2 groepen verdeeld. In feite waren deze groepen nog te groot want ik heb daardoor weinig kunnen verstaan van de uitleg.

Ondanks dat heb ik toch genoten van het stadje Bayreuth en de gesprekjes onderling . De stad Bayreuth ligt aan de Rode Main en werd in 1194 voor het eerst genoemd. In 1430 is zij verwoest en in 1603 werd zij tot residentie van de markgraven van Brandenburg-Kulmbach verheven.
In de stad is veel te bekijken, maar haar roem dankt zij toch aan het feit dat Richard Wagner, de grote componist, hier woonde en werkte. In de 18e eeuw kwam Bayreuth tot grote bloei onder markgraaf Friedrich von Brandenburg, die getrouwd was met Wilhelmina, een zuster van Frederik de Grote van Pruisen.
Aan het einde van de 19e eeuw kreeg Bayreuth een nieuwe impuls toen zij door Wagner werd uitverkoren om er zijn droom een Festspielhaus, speciaal voor het opvoeren van zijn grote muziekdrama's, te realiseren.
Koning Ludwig II van Beieren die voor zichzelf de prachtige sloten Lindenhof en Neuschwanstein liet bouwen, was een vurig bewonderaar van Wagner. Hij steunde hem financieel en in 1876 opende hij het Festspielhaus. Opgevoerd werd de Ring des Nibelungen dat een grote strop werd. Tot 1882 werden er geen uitvoeringen meer gegeven, maar toen was er weer een voorstelling, nu van Parsifal.
Gelukkig voor de stad, de componist en de koning, werd dit een succes. Dit was het begin van 'Bayreuth-muziekstad', die met de Bayreuther Festspiele jaarlijks stromen muziekliefhebbers trekt tot op de dag van vandaag.
Omdat wij operaliefhebbers zijn, kon je tijdens de uitleg over Wagner je ogen dicht doen en de sfeer van zijn opera's opsnuiven. En ik kan je vertellen dat dat heerlijk voelde.

In de 17e eeuw werd in de Maximilianstrasse het Altes Schloss als residentie voor de markgraven gebouwd. Een eeuw later werd de slotkerk er aan toegevoegd. De Italiaan Pedrozzi decoreerde de kapel met rococo stucwerk. Markgravin Wilhelmine, die veel heeft bijgedragen aan de verfraaiing van Bayreuth, ligt hier samen met haar man begraven. Tijdens ons bezoek aan de kerk begonnen de klokken te luiden en ook dit gaf weer een extra dimensie aan het bezoek. Onze stadswandeling eindigde bij ons lunchrestaurant. We gaan lunchen in een gebouw meer dan 600 jaar oud. Eeuwenlang was hier het Raadhuis gevestigd, daarna politiebureau en nu dus restaurant Oskar. De lunch werd verzorgd in de oude zalen van het gebouw waarin zelfs een volwassen boom groeit.
Na de lunch hebben we wat rondgewandeld in het stadje en klokke 3 uur stond de bus weer klaar om ons naar das Alte Schloss met Orangerie te brengen. Daar werden we verwelkomt met koffie en thee en een heerlijk gebakje. Na deze zoete verrassing konden we op eigen gelegenheid het park en het slot bekijken. We waren net iets te laat om het slot van binnen te bezichtigen.
De buitenkant kon wel bewonderd worden. Het is opgetrokken uit ruwe steen, het lijk wel van vulkanische oorsprong. Verder zijn er in het park kunstmatige grotten en vele waterpartijen en pergola's te bewonderen.
Wat een heerlijke plek en wat een mooi park. Je voelt je heel koninklijk als je op het terras zit met uitzicht op de fonteinen die af en toe begonnen te spuiten.

Na het diner in het hotel werden we aangenaam verrast door Mies die achter de piano ging zitten en ons een uurtje bezig hield met een potpourri van Nederlandse liedjes zoals Piet Hein, Kortjakje, 2 ogen zo blauw enz. enz. De sfeer zat er goed in en iedereen zong enthousiast mee met deze oud Hollandse liedjes.
Als slot van de vermoeiende, maar goed geslaagde dag, trad Lizzy nog op. Zij had zich verkleed als dienstbode en vertelde heel grappig over haar leven als diensbode bij een rijke familie rond het jaar 1900. Als sluitstuk een heerlijk kopje koffie met een koekje en toen trok ons bed wel erg aan ons.

De derde dag bracht ons na het ontbijt naar Tüchersfeld, ongeveer 50 kilometer rijden. We bezochten hier het Frankische Schweizmuseum. Het museum is op een schilderachtige locatie onder torenhoge kalkstenen kliffen in de zogenaamde "Judenhof" gehuisvest.
Omdat uiteraard ook hier de groep weer te groot was voor één gids werden we in 4 groepen verdeeld met 4 gidsen. Onze gids deed zijn best maar het kon mijn interesse niet zo erg wekken, daarom zijn Albert en ik afgehaakt en hebben we de originele Synagoge uit de 18e eeuw bezocht en bewonderd. De synagoge werd ooit gebouwd voor de grote Joodse gemeenschap die daar toen woonachtig was. Joodse muziek gaf de sfeer aan van de synagoge. Na deze toch mooie indrukwekkend plaats zijn we verder gereden naar Göszschweinstein een klein kwartiertje verder. Het tochtje voerde ons door het vriendelijk heuvelland met kalksteenkliffen en mooie valleien, soms bossen en vaak open akkerlanden en Gasthofen. In Göszchweinstein hebben we op eigen gelegenheid de lunch gebruikt in restaurant Scheffel-Gasthof. Dit restaurant is gevestigd in een heel oud pand en echt Duits ingericht. Omdat het zonnetje nog steeds scheen en er bij het restaurant een mooie tuin was hebben we hier geluncht.

Vlak naast het restaurant stond de beeldbepalende Basilika zur Heiligsten Dreifaltigkeit, of wel de heilige drie-eenheid. Dit monumentale gebouw staat op de monumentenlijst en wordt door vele pelgrims bezocht. De kerk is in barokstijl gebouwd rond 1730. De basiliek is geweid aan de drie -eenheid en dat is vooral terug te vinden in het altaar. Dat altaar is piramidevormig met drie etages. Je herkent er drie over elkaar geschoven driehoeken in. Schitterende fresco's op het plafond. Kortom een lust voor ons Nederlandse oog, volgens de boekjes. Helaas moeten wij het alleen doen met de sfeer van de kerk en die voel je heel duidelijk, gelukkig.
De bouw van deze basiliek, interieur en kunstwerken zijn gemaakt door Bamberger handwerkslieden en kunstenaars. Een wandelingetje rondom de kerk liet ook nog van alles zien, beelden, een groot kruisbeeld en Maria kapelletje. Er waren ook nog 2 gedachtenisruimtes te bekijken.

De bus haalde ons om 15.30 uur weer op om naar het nabijgelegen Muggendorf te rijden.
Op een parkeerplaats voor een vakwerkraadhuis zijn we verwend met "blijkbaar" een traditioneel borreltje. Heel gezellig werden er diverse flessen drank opengetrokken en konden we proosten op de afgelopen dagen en de dagen die nog moesten komen en natuurlijk op de organisatoren van deze week. Tevens werd er telefonisch contact opgenomen met Adri Hopman die ernstig ziek was en een goed bekende was van velen van de groep. Een winkel waar ze kerstspullen verkochten, werd druk bezocht door de groep. Of er iemand kerstspulletjes heeft gekocht, is mij niet bekend. Rond 18.30 uur kwamen we weer in het hotel aan en stond er weer een 3 gangendiner voor ons klaar. De avond werd afgesloten met een spelletje kegelen.

Alweer dag vier en die brengt ons na het ontbijt naar Bamberg. Dat blijkt wel een behoorlijk stuk te rijden, ongeveer 80 kilometer. Ook hier kregen we weer twee stadsgidsen, die ons laveerden door de drukke straatjes van Bamberg. Het was zaterdag en erg druk met winkelend publiek en waarschijnlijk veel toeristen. Bamberg heeft een verschrikkelijk gezellige binnenstad maar geplaveid met zogenaamde kinderkopjes dat het lopen niet gemakkelijker maakt.

Gelukkig hebben we allemaal een begeleider aan wie we ons goed vast konden houden. Alle lof trouwens voor de begeleiders. Hoe aardig en geduldig zij omgaan met ons slechtzienden is super. We wandelen over de brug langs het "Brückenrathaus ". In het water voor dit oude gebouw vertonen kanovaarders hun kunsten. Ook het oude Mohrenhuus, voormalige oude apotheek uit 1810, toont ons zijn interieur in stijl. Het is een huis voor mooie dingen.
Aan het Domplein staan drie indrukwekkende gebouwen, de Dom, die Alte Hofhaltung en die Neue Residenz. Het was eigenlijk teveel in korte tijd om hier volledig van te genieten, maar in een mooi aangelegd Rozenpark kon je toch even een en ander verwerken.
We lunchen in Brauerei Schenke Schlenkeria, een verschrikkelijk grote zaak en enorm druk.
Het was een prachtig vakwerkhuis met een gewelvenkelder die vroeger deel uitmaakte van een Dominicanenklooster. We konden als groep niet bij elkaar zitten om te lunchen en we werden in verschillende ruimten geplaatst. Dat was wel jammer, maar geen ramp. Wat mij nog wel erg bij blijft is de smaak van de pul met rauchbier (rookbier). Dit bier heeft een smaak wat aan gerookte paling of rookworst doet denken. De kleur is donker, stoutbierachtig. Je moet even wennen en volgens een Bambergs spreekwoord smaakt pas het derde glas lekker. Maar dat is met veel alcoholische dranken m.i..
Na de chaotische lunch,die ondanks dat gegeven goed van smaak was en zeker het heerlijke toetje, gaan we op eigen gelegenheid Bamberg nog even in. Winkelen is hier erg gezellig.

Rond de klok van drie uur hebben we met een groot gedeelte van de groep afgesproken voor een boottochtje. De boot legt aan naast de oude vissershuizen van klein Venedig. Een van die oude huizen is het slachthuis. Het staat in de rivier, waardoor onder een deel van het pand het water stroomt. Slachtafval kon op deze manier gemakkelijk afgevoerd worden. Boven de ingang bevindt zich een gevelsteen met een liggende os. Daaronder een Latijnse tekst. Vrij vertaald: er werd een rund geboren zonder eerst kalf te zijn.
De boottocht viel mij wat tegen omdat ik er meer van verwacht had. Wat wel spectaculair voor mij was, was het feit dat we door een sluis moesten varen. Dat heb ik nooit eerder gedaan. De boot voer de sluis in, sluisdeuren dicht waarna de boot 1,5 meter steeg. Daarna werden de sluisdeuren aan de andere kant weer geopend en hup we konden weer verder varen.
Een leuk detail voor ons was dat het vanuit de haven van Bamberg 10 dagen varen was naar Rotterdam.
Omdat er niet zoveel gebeurde tijdens de boottocht, was een verdwaalde visser een hilarisch hoogtepunt. Hij zat met ontbloot bovenlichaam lekker in het zonnetje te vissen. Volgens een aantal dames zat hij geheel naakt te vissen maar op de terugweg bleek toch dat hij een broek aan had. Of hij die op de heenweg ook aanhad, is de vraag maar het was in ieder geval een grappig voorval.

Terug in de bus, viel iedereen zo'n beetje in slaap. Het was weer een enerverende spannende dag. Het diner werd verzorgd in de vorm van een goed verzorgt lopend buffet en als klap op de vuurpijl, heerlijke toetjes.
Je zou zeggen na zo'n vermoeide dag is iedereen verzadigd, maar neen hoor.
De voetjes gingen van de vloer op muziek van een duo die Duitse schlagers speelden en zongen.

De koffer 's avonds pakken en dat alles ging gepaard met een fijn en voldaan gevoel.
We hebben met diverse mensen kunnen praten en omdat ik nog niet zo lang in deze wereld van blinden en slechtzienden zit heb ik herhaaldelijk mijn bewondering en verwondering uitgesproken over het feit hoe met het blind en slechtziendheid wordt omgegaan. Petje af, de toekomst zal het uitwijzen wat mij betreft. De busreis verliep voorspoedig tot Arnhem. Over de thuisreis vanaf Arnhem zal ik maar niets zeggen, want die was waardeloos. Dat lag aan de NS en niet aan KUBES.
Alle KUBESvrienden, het gaat jullie goed en wij hopen jullie nog regelmatig terug te zien.

Organisatoren bedankt voor de fijne reis.
Hèlen en Albert Smit-Blaas